Raimon Land ลืมไปแล้วหรือว่ากูเข้ามานี่ที่ทำไม กูอยากมาหรือ กูพิสวาทมันชิบหายเลย? ใช่ไม๊ กูเองรู้ตัวดีกว่าใครๆทั้งหมด ว่าที่กูมายืนอยู่อีตรงจุดนี้น่ะ มันเพราะอะไรกัน ชีวิตมันจนมุมแล้วมันก็ถึงทางตัน ปีแล้วปีเล่าที่กูพะยามค้นหาตัวเอง ค้นหาทางออก แต่มันหาไม่เจอจิงๆว่ะ มันมืดแปดด้านเอ๊ยไม่ใช่ๆมืดทั้งสิบด้าน สิบทิศแม่มเลย นิสัยกูเป็นคนเรียบง่าย มักน้อย รู้จักใช้เงิน ไม่ทะเยอทะยานโลภมาก ไม่คิดร้าย แต่แล้ววิถีชีวิตของกูมันบีบบังคับ มันบีบคั้นให้กูต้องกัดฟันแข็งใจเดินเท้าเปล่าลุยเข้าไปในพงหนามใบหุ้น raimon land กองพะเนิน ความสับสนในใจฯลฯ แต่ไม่อยากให้กูลืมไปว่า กูมาอยู่ ณ จุดนี้เพราะอะไรกันแน่ กูเองก็ไม่ควรใจเสาะขี้แพ้ เมื่อมีชีสก้อนใหญ่อยู่ 1 ก้อน ไม่ว่ากูจะค่อยๆแทะ ค่อยๆเลียเล็มมันแต่น้อย แต่ยังไงซะชีสก็ต้องหมด ไม่ช้าก็เร็ว มองลึกๆลงไปในเกมส์ กูอาจเสี่ยงน้อยกว่าบรรดาองศ์ทั้งหลายเสียอีก กูนั่งมองจ้าว มองมันเฉยๆ เอาวะ ไงกูก็มีหุ้นน้อยกว่ามึง ถ้าหุ้นกูถูก มึงเองมีหุ้นมากกว่ากู มึงย่อมเสียหายมากกว่ากู ฮ่าๆๆๆๆ แล้วกูก็ปิด ticker แล้วก็ไปส่ายสายเยี่ยวอย่างสบายอารมณ์แล้วก็มานั่งดูหน้าใบเสนอราคาอีกครั้ง... และแล้วจ้าวก็ไม่รอให้กูขายหมู หมูกูมานหมูสับชิ้นเล๊กเล็กกกรอไม่ไหว แล้วสุดสัปดาห์หยุดยาวใกล้เข้ามา แม่มเลยต้องปล่อยให้ม้าวิ่งห้อลุยจนน้ำบานอิแหล่งแฉ่ง แต่ว่าบังเอิญกูจนเลยซื้อหุ้นมาไม่มากนัก กูเลยได้เงินมาไม่มากนักรอก และวันนี้เอารถไปจะเปลี่ยนผ้าเบรค เจ้าของร้านเดินเข้ามายิ้มทักทายท่าทางมีไมตรี กูส่งกุญแจให้แล้วพูดว่าเปลี่ยนผ้าเบรก เจ้าของก้มลงมองล้อและบอกว่าผ้าเบรคยังหนาอยู่ และขอออกไปทดลองขับ กูยืนมองเจ้าของถอยรถออกไป น่าจะแตะเบรครู้ได้แล้ว แต่เค้าขับออกไปนอกถนนเลย หายยยยปายเลย! เอาละซิทีนี้ เจ้าของร้านตัวจริงหรือคนอื่นมาสวมรอยตูวะ เอาเข้าให้แล้ว กูอยากร้องไห้ว่ะกูนึกในใจ ยืนคอยอยู่ไม่นานเจ้าของร้านก็ขับรถเข้ามาจอดหน้าร้านและบอกว่าเบรคยังโอเค ใช้ได้ กูเลยบอกว่างั้นโอกาสหน้าจะเข้ามาเช็คใหม่ละกันนะ จากนั้นกูก็เผ่นป่าราบออกนอกร้านไปเลย ก็รุ้แล้วละว่าเจ้าของร้านตัวจิงและไม่ได้เชิดรถหนีไป แต่กูยังดีฝ่ออยู่ว่ะ Ole Guapa [Orchestra] LaVie [Orchestra] Create Date : 10 พฤษภาคม 2554