ผักสดกรอบสำหรับเจ้า

Legend of the great warrior leading an army to death. He was punished Mystic Lake into rabbits. He decided to help others to bring them to the light------------------

Little rabbit stood second leg lift her arms.
Little rabbit won for monitoring food
Rabbit as the previous waiting all day yesterday.
Little bunny never go away from me.

She ran excitedly around the house.
When she ran back to me again.
Little bunny hop to the shoulder, I suddenly
Depict think without exception.

Fresh green vegetables you like framework.
Come thou come to me to eat vegetables.
My vegetables, my love for thee
To make you strong and growing fast.

กูเองแหละ

ที่ระลึกถึงเพื่อนอันเป็นที่รักยิ่งตลอดไป

ตำนานเล่าขานถึงนักรบผู้ยิ่งใหญ่ผู้นำทัพไปสู่ความตาย เค้าถูกผู้วิเศษสาปลงโทษให้กลายเป็นกระต่าย เค้าตัดสินใจช่วยเหลือผู้อื่นเพื่อนำเค้าเหล่านั้นไปสู่ทางสว่าง -------------

★★★★★★★★★★

กระต่ายน้อยยืนสองขาชูสองมือ

กระต่ายน้อยเฝ้าวอนขออาหาร

กระต่ายน้อยเฝ้ารอทุกวันวาน

กระต่ายน้อยไม่เคยห่างจากข้าฯไปไหน

กระต่ายน้อยวิ่งเล่นเพ่นพ่านไปทั่วบ้าน

วิ่งมาหาข้าฯเมื่อกลับมาอีกครั้ง

กระต่ายน้อยกระโดดมาถึงไหล่ข้าฯพลัน

พร่ำรำพันคิดถึงไม่เว้นวาย

ผักสดๆเขียวกรอบของชอบเจ้า

มาเถิดเจ้ามาหาข้าฯมากินผัก

ผักของของข้าฯมีความรักให้เจ้านั้น

ขอเจ้าพลันแข็งแรงเติบใหญ่ไว

สี่เดือนจะย่างเข้าห้าเดือนแล้วซินะ ที่น้องข้าวปุ้นจากไป มันช่างรวดเร็วเหมือนฝัน ฝันไปว่ามีเทวดากระต่ายน้อยบินลงมาเล่น ลงมาหยอกเย้าด้วย เทวดากระต่ายมีปีกองศ์นั้นช่างแสนจะน่ารัก เค้านำความสุขมามอบให้ มาเป้นเพื่อนยามเหงาไม่มีใคร มาเคียงข้างตอนเจ็บป่วย ไม่นึกเลยว่า แล้ววันนึงเทวดาองศ์นั้นก็จะบินหนีกลับขึ้นสวรรค์ไป

บางครั้งความเสี่ยงอาจเป็นหนทางรอด แต่สำหรับน้องข้าวปุ้นแล้ว เหมือนกระจกนัยตา ทุกอย่างจะพลาดไม่ได้ หมายถึงจะไม่มีการเสี่ยงใดๆทั้งนั้น เค้าจะต้องได้รับการบำบัดรักษาดูแลจากมืออาชีพที่ได้รับการยอมรับนับถือเท่านั้น และไม่ว่ามันต้องจ่ายแพงสักแค่ไหน ก็พร้อมจะยอมทำ

ไม่นึกเลยว่าการที่ไม่เสี่ยง มันเลยเหมือนการมุ่งหน้าเดินเข้าสู่ความตาย สู่การพลัดพรากอย่างไม่อาจหวลเรียกเวลานั้นกลับคืนมาได้ เมื่อสัตวแพทย์มืออาชีพในสถานพยาบาลที่โอ่โถงผู้คนยอมรับนับถือจะโง่เง่าและทำเค้าตายเสียเอง

บัดนี้ไม่มีไลให้น่าเสียใจอีกแล้ว เพราะมันได้เสียใจมามากเกินพอแล้วเข้ากระดูกดำและต่อมน้ำเหลืองไปหมดแล้ว จะคงเหลือไว้แค่ความทรงจำ มีน้องตุ๊กตุ่นมาเป็นเพื่อนปลอบใจ วันเวลาที่เคยหยุดนิ่ง มันก็กลับเดินหน้าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ครั้งนี้ขอเลือกการเสี่ยง เสี่ยงดีกว่า ไหนๆก็เคยมีบทเรียนจากน้องข้าวปุ้นมาแล้ว ขอเสี่ยงนะ หนทางรอดจึงเกิดขึ้นเพราะความเสี่ยงนั่นเอง วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรนะ นึกถึงน้องข้าวปุ้นตลอดเลย

พอดีแวะเข้าไปดูเวบไซต์ผู้ติดเชื้อ ได้เห็นกระทู้ถามขอความช่วยเหลือจากหญิงคนหนึ่งซึ่งบอกว่าติดเชื้อ เพิ่งคลอดลูก ไม่มีเงินรักษาเพราะแพทย์ขอใบยืนยันผลเลือดและจำนวนเซลส์เม็ดเลือดขาว เธอบอกว่าหมอแนะนำให้ไปเล่าให้เจ้าหน้าที่ฟังว่าไม่มีเงิน เจ้าหน้าที่อาจทำปรึกษาแพทย์เพื่อทำเรื่องช่วยเหลือเป็นกรณีๆไปก็เป้นได้ จากนั้นก็มีผู้มาตอบกระทู้ ท่าทางเธอคงรวยมั้ง อยู่ต่างประเทศ เธอด่าว่ากล่าว ประนามผู้ป่วยออกมาตรงๆอย่างรุนแรง ว่าเป็นโรคร้ายที่น่ารังเกียจ ในที่นี้จะไม่ขอเอ่ยตรงๆนะ อ่านแล้วแทบอ้วก เพราะอไล สงสารคนๆนึงที่มืดแปดด้านมาขอความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าในเวบไซต์ก็โดนบริพาทเสียยับเยิน ไม่เท่านั้นยังขึ้นกระทู้ใหม่ด่าอีกด้วย ก็คล้ายๆมาเฟียบอร์ดนั่นแหละ

แล้วก็จะมีลิ่วล้อขาประจำช่วยกันประสานเสียงปลอบโยนมาเฟียบอร์ดนั้นว่าอย่าถือสาทำใจให้สบาย มันก็น่าสบายอยู่รอก ก็ได้ด่าคนอื่นฟรีๆ ชีวิตโลกเสมือนนี่มันก็เป็นชีวิตจริงของคนน่ะนะ คำบริพาทยังก้องในหู นึกว่า มนุษย์ ช่างใจดำอัมหิต แม้แต่การใช้คำพุดประหัดประหารคนอื่นก็ยังอยากจะทำ และขอให้ได้ทำเถิด ไม่ว่าจะเล็กน้อยใหญ่ยังไง ก็ขอให้ได้เบียดเบียนกันไว้เถิด จะมีความสุข ช่างน่าสมเพชยิ่งนักกับคนประเภทหาความสุขในความเจ็บปวดของคนอื่นเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยทางจิตของตัวเอง จากนี้ไปคงไม่เข้าไปหาความรู้อะไรอีก เพราะก็เข้ามานานระยะนึงแล้วละ

บทสรุปท้ายบล็อก ขอใช้คำพูดที่เป็นตัวของตัวเองของเจ้าของบล็อกหน่อยเถอะว่า อีห่าลาก แม่งดัดจริตทำเป็นรวย อยู่เมืองนอกดูถูกคนอื่นเค้า ใครจะรู้ว่ามึงเป็นกระหรี่แถวๆชายหาดนักท่องเที่ยวนิยมหรือป่าว อีลาวเอ๊ย นึกว่าชาวบ้านเค้าไม่รู้กำพืดตัวเอง หุหุ กูก็แค่สงสารคนที่กึ่งป่วยว่ะ ไอ้พวกที่พลอยก็...... ระยำ!