ไร้กระบวนท่าจึงเป็นสุดยอดกระบวนท่า
ไร้กำลังจึงมีแรง
ไร้ตัวตนจึงไร้พ่าย

ธรรมดาทั่วไปแล้ว
ผู้มีกำลังมากย่อมชนะผู้มีกำลังน้อย
ผู้ที่ว่องไวย่อมชนะผู้ที่เชื่องช้า

แต่
ด้วยหลักอ่อนหยุ่นพิชิตแกร่งกร้าว
นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว
ลงมือทีหลังแต่ถึงก่อน

ดังนี้
ผู้มีกำลังน้อยย่อมชนะผู้มีกำลังมาก
ผู้ที่เชื่องช้าย่อมชนะผู้ที่ว่องไว
ได้โดยง่ายดาย
อย่าซื้อหุ้นในขณะที่แรงขายยังไม่หมด
รอให้แรงขายหมดแล้วจึงค่อยเข้าซื้อ
เมื่อไม่มีผู้รอซื้อรายใหญ่ย่อมซื้อกลับคืน
รายย่อยจึงมีกำไร

รู้จักผู้อื่น ......... เป็นความฉลาด
รู้จักตัวเอง...... เป็นการรู้แจ้ง
ควบคุมผู้อื่น... ใช้กำลัง
ควบคุมตัวเอง .. ใช้ความเข้มแข็ง
คนที่รู้จักพอ..... เป็นคนร่ำรวย
ความบากบั่น ... เป็นเครื่องหมายของพลังจิต
มนุษย์ไปได้ไกล.... เท่าที่เขามีความอดทน
การตาย... โดยไม่สูญสิ้น ... เป็นการอยู่ชั่วนิรันดร์

ตำราทั่วไปมัก แบ่งแยกหุ้นดีกับหุ้นไม่ดี
แต่สำหรับข้าฯ หาได้แบ่งแยกเช่นนั้นไม่
ข้าฯรู้จักแต่ หุ้นวิ่งกับหุ้นไม่วิ่งเท่านั้น
เพื่อการได้กำไรมากสุดในเวลาอันสั้นสุด
แล้วก็ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมายด้วย
ข้ารู้ว่าเมื่อใดมันจะวิ่งเมื่อใดมันจะหยุดวิ่ง
และเมื่อใดมันจะวิ่งต่อ ด้วยการศึกษานิสัยของมัน

จังหวะในการเข้าออกคือสิ่งสำคัญ
ที่จะต้องหาให้ได้ก่อนซื้อ
ไร้กระบวนท่าจึงเป็นสุดยอดกระบวนท่า
ไร้กำลังจึงมีแรง
ไร้ตัวตนจึงไร้พ่าย ..... (โดย อ.จูกัด ไร้พ่าย(khongbenk)
 

นานๆจะได้เขียนเรื่องเกี่ยวกับตลาดหลักทรัพย์เสียที แต่ก็เนื่องด้วยสองปีที่ผ่านมาที่รัฐบาลดูแลกำกับหลักทรัพย์ไทยให้อยู่ในสภาพที่ดีมาก จนคู่ควรกับการเป็นตลาดเงินทุนของประเทศไทย ที่ผ่านมาโดยการนำของรัฐบาลที่ถูกยึดอำนาจไป ตลาดหลักทรัพย์สูญเสียมูลค่าหรือที่เรียกว่า market gap ไปอย่างมากมายมหาศาล อย่างเช่นหุ้นบ้านปู ปตท. ปตทสผ. ไทยออย ปูนซิเมนซ์ ธนาคารต่างๆถูกเหยียบไว้ไม่ให้เติบโตขยายกิจการต่อไปได้ จนน่ากลัวว่าหุ้นเสาหลักของประเทศจะล้มครืนลง นั่นย่อมหมายถึงเศษฐกิจของประเทศจะประสพสภาวะนิ่งงัน

กูเองไม่อยากวิจารย์ไลใครมาก แต่ก็ขอพูดแค่ว่าระยะสองปีมานี้ กิจการตลาดหลักทรัพย์ไทยพุ่งลิ่วสูงกระฉูดอย่างน่าสนใจ
 

No milk today - Hermans Hermits
The talk of all the USA
I lay my love on you - Westlife

Create Date : 22 เมษายน 2554


เพื่อนคนที่ 1 แวะมาเยี่ยม    

เงินกูเอง บ้านกูเอง พอร์ตกูเอง

โดย: maczy (กูเองแหระ) วันที่: 8 เมษายน 2555 เวลา:8:08:15 น.



 




มันเป็นไดอะรี่ที่เลอะเทอะมอซอที่กูเขียนห่าเหวไลแม่งส่งเดช ชีวิตกูแค่เป็นมนุษย์คนนึง ไม่มีห่าไลดีรอก กุไม่ใช่คนที่เจ๋งที่สุด แต่ว่ากูเป็นเพียงไอ้คนข้างถนนโกโรโกโสคนนึงซึ่งไม่มีเพื่อน ชอบทำเวบไซต์เล่นแก้เซ็ง ชอบยัดห่าเบียร์เวลาดีใจเชี่ยไลบ้างเป็นบางครั้ง แต่จะยัดทุกวันไปเพื่ออะไร เพราะมันเปลือง กูไม่ใช่คนร่ำรวยเสียเมื่อไหร่ มีข้าวยัดห่ามีที่ซุกหัวนอนก็โก้ชิบหายแล้วทุกวันนี้

อ้อกูมีลูกนะ ลูกกูเป็นกระต่ายน้อย แม่งซนชิบหาย กัดสายไฟบ้านกูช๊อตเลยละ สายโทสับสายคอม แม่งกัดกระชาก usb ปริ้นเตอร์กูกระเด็นเลย แม่งแสบจิงๆ แต่กูก็รักมันมากนะ
  • โป๊ยเซียนนำโชค
  • วันครอบครัว 14 เมษา
  • บ้านของเรา
  • Bridge over troubled water
  • ก่อนรุ่งสาง
  • ซูสีไทเฮา
  • ฉู่ฉี่ปลานิล
  • บ้านผีสิง
  • The Hawaiian wedding song
  • Raindrop keep falling on my head
    main blog
  • คิดคำนึง (ระหัสผ่าน)
  • ทางเข้าหลังบ้าน
  • เหมยฮัว
  • ถามพ่อ - แม่
  • All I have to do is dream
  • วันวาเลนไทน์
  • 13 กพ.
  • กุหลาบแดง
  • I belive
  • love me love my dog
  • วันเกิดอยากกิน
  • ตรุษย์จีนสีเขียว
  • ต้นไม้ในบ้าน
  • all I ask of you
  • every time i look at you
  • hurt
  • คุณสมัคร
  • ฝันถึงน้องปุ้น
  • ปีใหม่แถวบ้าน
  • บนเรือ
  • forever in love - live
  • lonesome town
  • นางนวล
  • หลวงพี่
  •  
    Free Counter
    โอ๊ย บล๊อกของกูน่ะนะ มันไม่ได้มีค่ามีราคาจะให้คัยมาก๊อปปี้รอกว่ะ อย่าคิดให้มาก ปวดหัว