เหนื่อยว่ะ มันเหนื่อยจิงๆนะ แต่ช่างเหอะ คิดซะว่าแล้วมันจะเรียบร้อยแล้วก็ผ่านไปได้อย่างปกติ ขออย่างเดียว ให้กูกับลูกกูมีความสุข มีแดก ไม่ป่วยไข้ก็พอ กูเองยังพอรักษาและอดทนได้ แต่กุต่ายน้อยนั้นอ่อนแอ เค้าเปราะบางเหมือนแก้วคริสตัล วันนี้ร่าเริง พรุ่งนี้ตายห่าเลยก็เป็นได้ ทะไมน่ะร๋อ เพราะเค้ากินแต่ผักไงกินหญ้า ซึ่งไม่มีคุณค่ามากมายนัก ที่จะสามารถต่อสู้กับโรคร้ายต่างๆบนโลกใบนี้ได้ ส่วนตัวกูนั้นกูไม่ห่วงเพราะกูรักษาตัวเองได้ (ยกเว้นผ่าตัด กูผ่าตัดตัวเองไม่ได้) มีญาติรุ่นพี่กูบวช ท่านอยากให้กูไปทำบุญ อ่ะโด่ ก็กูเป็นคริสต์ แต่เอาเหอะ กูไปจะทำซักครั้ง ในที่สุดกูก็แบกข้าวของขึ้นรถเมล์โหนกะเด๊งๆไปทำบุญ เนื่องจากวัดที่ท่านบวชอยู่บางลำพู และเป็นช่วงวันเฉลิม 5 ธค.ด้วย กูเลยไม่เสี่ยงเอารถไป กลัวถนนปิดและไม่มีที่จอด เมื่อกลับมาบ้านหลวงพี่โทรมาบอกดีๆ ได้บุญ เมื่อไหร่มาทำอีก อาตมาจะย้ายไปวิปัสนาที่คลองสามวา นิมิตใหม่แล้วนะ อ๊ะจื๋ย อีกแล้วร๋อ ไอ้หยาหลวงพี่ โยมไม่รู้จักคลองสามวาสองศอกของหลวงพี่เลยนะ นิมิตรใหม่นี่แปลว่าโยมฝันไปใช่แม๊ะ ไม่ใช่ ต้องไปทำบุญอีกจิงๆด้วย ออย ไปทั้งๆที่ไม่รู้จักเนี่ยนะ ไม่เป็นไรดอกโยมมีที่จอดรถเยอะ ไงก็เอารถไปได้ เพราะถนนมันเป็นหลุมเป็นบ่อปุปะๆขุดทำท่ออยู่ อ่ะจ๊ากกกก!!!! เอาไปก็ไปอีกครั้งนึง คนเราไม่ได้บวชกันบ่อยๆ หลวงพี่อยากให้ไปทำบุญก็เอาละ ลุยยยย พระ 80กว่ารูป สมควรนำอาหารไปถวายมากๆ เพราะฉันรวมกันแบ่งอาหารเท่าเทียมกาน อิอิ ได๋ ได๋ หลวงพี่ ก็เตรียมหาข้าวปลาอาหารบรรทุกขึ้นรถ ขับไปแบบงงถนนหนทาง เป็นอันว่า ได้ถวายเสร็จ รีบขับรถกลับบ้าน กิ๊งๆๆๆๆ เสียงโทสับดังขึ้น เจริญพรคุณโยม เมื่อไหร่มาทำบุญอีก อูยยย เข่าแทบอ่อน แต่เอาละ ทำก็ทำ แล้วหลังจากนั้นโยมรู้หน้าที่ดี ไปทำบุญให้บ่อยที่สุดเพราะอาตมาบวชแค่ 15 วันเอ๊ง......แม้กระทั่งหลวงพี่รับกิจนิมนต์ของสนง.ตำรวจแห่งชาติแล้วยังถามเลยว่า จะมาทำบุญก็ได้นะ แต่อาตมาจะรีบหน่อยนึง.... ความเหนื่อย ความอดนอน หลายๆอย่างมันทำให้ไม่สบายนะ แต่ก็อดทนเอา มาวันนึงหลวงพี่บอกทานข้าวก่อนนะ เลยหยิบห่อ ข้าวมันไก่สองห่อ เพราะยังไม่ได้กินไลเลย พอแกะห่อมีคนที่มาทำบุญเป็นผู้หญิง พอเห็นว่าในห่อนั้นเป็นข้าวมันไก่ หล่อนก็ลงมะงุมมะงาหลาลงหยิบๆๆๆๆแล้วปาข้ามหน้าหยิบห่อที่เหลือปาไปพลางพูดว่าแหมมม ถ้าเป็นข้าวมันไก่จะเอาให้หมด แหมตอนแรกไม่รู้นึกว่าเป็นข้าวผัด (อีห่า เวรเอ๊ย ใครเค้าจะเอาข้าวผัดมาถวายพระวะ นอกจากข้าวผัดปูกะกุ้งเผา มึงเคยแดกป่าว อีเวรตะไล)หล่อนเสียดายที่กูหยิบมาแดก เห็นแล้วอนาถตาว่ะ เปรตในพุทธกาลมีอยู่จิงที่สำนักปฎิบัติธรรมแห่งนี้ หล่อนหยิบๆปาๆจนต้องกูต้องลุกหนีหล่อนไปเอง ตอนนั้นฝนตกหนักกูสะอิดสะเอียนเต็มที่เลยเดินฝ่าฝนขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก ขับลุยฝนกลับบ้าน และครั้งนี้ก็อีกครั้งเดียวที่จะไปทำบุญเพราะหลวงพี่จะสึกวันนี้แล้ว กูเตรียมลอดช่องน้ำกะทิไปราวๆ80กว่าที่ไม่รู้ว่าจะพอป่าว ก็ไม่เป็นไร ยังไงขออย่าให้ฝนตกเป็นบ้าคลั่งเลย มันทรมานอ่ะ กูไม่ได้ทำความดีอะไร แต่กูก็ไม่ได้ทำชั่ว ดังนั้นกูไม่สนใจไลทั้งนั้น กูก็เป็นแค่คนชั้นต่ำๆๆเหมือนเดิม Black Magic   เกี่ยวกะผู้เขียน กูก็เป็นมนุษย์คนนึง ไม่มีห่าไลดีรอก อย่าวาดฝันว่ากูจะเป็นผู้ที่หล่อที่สุดรวยที่สุดเจ๋งที่สุด แต่ว่ากูเป็นเพียงไอ้คนข้างถนนโกโรโกโสคนนึงซึ่งไม่มีเพื่อน ชอบคุยกะคอม ชอบยัดห่าเบียร์เวลาดีใจเชี่ยไลบ้างเป็นบางครั้ง แต่จะยัดทุกวันไปเพื่ออะไร เพราะมันเปลือง กูไม่ใช่คนร่ำรวยเสียเมื่อไหร่ มีข้าวยัดห่ามีที่ซุกหัวนอนก็โก้ชิบหายแล้วทุกวันนี้ อ้อกูมีลูกนะ ลูกกูเป็นกระต่ายน้อย แม่งซนชิบหาย กัดสายไฟบ้านกูช๊อตเลยละ สายโทสับสายคอม แม่งกัดกระชาก usb ปริ้นเตอร์กูกระเด็นเลย แม่งแสบจิงๆ แต่กูก็รักมันมากนะ home forever in love - live lonesome town เกลียดคำขอโทษ นางนวล   โอ๊ย บล๊อกของกูน่ะนะ มันไม่ได้มีค่ามีราคาจะให้คัยมาก๊อปปี้รอกว่ะ อย่าคิดมาก