หลายบท หลายตอนในชีวิตของเรา สิ่งหนึ่งที่เราอาจลืมนึกถึง นั่นคือบ้าน บ้านที่ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งของที่มนุษย์สร้างขึ้นมา เอาไว้ปกป้องคุ้มภัย หลับนอน เอาไว้นั่งกินอาหาร เอาไว้พักผ่อนหย่อนใจ ความจริงแล้ว บ้านซับเอาชีวิต จิตวิญญานของเจ้าของบ้านเข้าไปเต็มๆทีเดียว บ้านจึงไม่น่าใช่วัตถุสิ่งของอีกต่อไป แต่บ้านกลายเป็น สัญลักษณ์แห่งตัวตนของเจ้าของบ้าน บ้านที่กูอยู่ปัจจุบันนี้ เมื่อตอนแรกที่เข้ามาอยู่ กูรู้สึกเห่อที่มีบ้านของตัวเอง แม้ว่าเมื่อสิบปีที่แล้ว กูต้องทำงานขนาดหนักเพื่อให้ได้มันมา กูต้องขับรถไปกลับสามร้อยกิโล เพื่อเอาสบู่แชมพูครีมนวดผม ครีมบำรุงผิวหน้า ที่กูทำขึ้นเองไปขาย part time เพื่อหาเงินมาติดมูลี่และผ้าม่านถูกๆ และติดม่านพลาสติคในห้องน้ำ ซื้อนาฬิกาแขวน ผนังที่กูบรรจงเลือกแบบสวยด้วยถูกด้วย กูสั่งทำกรอบรูปสีทองลวดลายงดงามแบบโบราณมาตกแต่ง แล้วบังเอิญกูไปพบช่อไฟ chandelier ที่แมคโครลดราคาราวกับให้ป่าวกูเลียปากผลาม กูจ่ายเงินซื้อแล้วแบกช่อไฟช่อนั้นกลับบ้านมา และวานน้องที่สนิทกันปีนขึ้นไปติดที่เพดานให้ มันติดยากเอาการ เพราะเพดานจะมีฝ้าปิดไว้ วิธีทำก็คือต้องหาจุดที่คานเหล็ก ที่รับโครงหลังคาด้านบนที่ห้อยตัวลงมา เพื่อที่จะวางแผ่นฝ้า และเราก็จะ เอาจุดนั้นมาขันน๊อตเป็นแท่นรับน้ำหนักตัวช่อไฟ ดีว่าน้องคนนั้นทำงานบอสัดโมเดิร์นฟอร์ม ที่ทำเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์อยู่แล้ว น้องคนนั้นเลยทำให้อย่างไม่มีปัญหาเลย และเมื่อติดตั้งเสร็จลองเปิดไฟดู ดวงไฟที่สวมอยู่บนช่อไฟหลายดวงก็ส่องแสงกระจายระยิบระยับ บวกกับกูเลือกห้องนอนเล็กด้วย แสงไฟเลยสว่างโล่งน่าตื่นเต้นชิ๊บไห โฟซาตัวเก่าที่ราคาถูก กูก็ให้ช่างตัดเย็บผ้าคลุม ให้มีระบายย้อยจนจรดพื้นสำหรับไว้นั่งพักผ่อนดูทีวี และที่สำคัญที่สุดของห้องก็คือแอร์ ถ้าอากาศร้อนตับแตก ต่อให้ห้องวิลิศสมาหราซะขนาดไหน ก็คงไม่ปลื้มในบรรยากาศแน่ๆ แล้วก็ที่แมคโครอีก เค้าลดราคาแอร์ หนึ่งหมื่นห้าพันบีทียู กูก็เอาเงินขายของพาร์ททามมาจุนเจืออีก และอไลต่อมิอไลปลีกย่ออีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นปั้มน้ำเครื่องทำน้ำอุ่น โทรศัพท์ เคเบิลทีวีห่าเหวไลจนกูจำแทบจะจำไม่หวัดไม่ไหว แล้วแบบนี้น่ะร๋อที่กูจะอยากย้ายบ้านง่ายๆ มันลำบากใจมากทีเดียว กูเฝ้าบอกกับใครๆตามประสาเด็กว่า นี่ไงบ้านของกู เล็กๆน่ารักน่าอยู่ กูภูมิใจกับมัน พาคนนั้นคนนี้มาดูบ้าน จัดแต่งอย่างสะอาดสะอ้านมีระเบียบ จนใครๆรู้จักบ้านของกูแทบจะทุกคน มาบัดนี้ กูโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ความคิดที่เป็นเด็กๆไร้สาระชอบโอ้อวดก็หมดไป ในใจของกูตอนนี้คือกูจะต้องแยกทางจากสังคมเดิมๆออกไป ตั้งต้นชีวิตใหม่ให้จงได้ กูจะไม่ยอมทำอะไรโง่ๆเหมือนที่ผ่านมาอีก กูจะอยู่ตัวคนเดียว และทุกวันนี้กูก็ไม่ได้พึ่งใครอยู่แล้ว มีแต่คนอื่นมาพึ่งกู ความจิงกูเองก็ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่หรอก เพราะการเป็นไม้ใหญ่ให้ผู้คนมาหลบพักร้อน มันเป็นอะไรที่มนุษย์ด้วยกันพึงกระทำ ต่อเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ร่วมโลก ทว่าตอนนี้กูเหนื่อยล้าจนเกินไป เกินกว่าที่จะมีเรี่ยว แรงที่จะทำตัวเป็นนักบุญเส็งเคร็งได้อีก ส่วนว่าเวลานี้ กูขอทำตัวให้เป็นประโยชน์ กับใครหลายๆคนไปก่อน เพราะกูไม่สามารถหลีกหนีให้พ้นไปได้ และเมื่อถึงเวลาที่กูพร้อมที่จะย้ายตัวเองออกไปสู่ฟ้าใหม่ ชีวิตใหม่ พวกเค้าเหล่านั้นก็จะต้องอยู่ด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ ลืมเรื่องราวเก่าๆที่เคยเกิดขึ้นในบ้านของกู กูเองก็ผูกพันกับบ้านหลังนี้มากทีเดียว แม้ว่ามันจะเล็กนิดเดียว แต่บ้านหลังนี้ก็ให้ความสุขกูไม่น้อย เคยซับน้ำตาให้ก็นับครั้งไม่ถ้วน แต่กูจำใจต้องหาทางจากไป เพราะต้องการถอยห่างจากอดีตที่แย่ๆทั้งปวง บ้านของเรา บ้านคือวิมานของเรา เราซื้อเราเช่าเราปลูกของเราตามใจ ย่อมเป็นสถานทิพวิมานพอหาได้ เป็นที่เกิดที่ตาย ที่เราสร้างไว้รอท่า บ้านคือวิมานของคน ถึงแม้ยากจนก็ต้องดิ้นรนอย่าจนปัญญา หาบ้านสักหลังที่พอประทังชีวเพื่อสนิทในนิทรา ให้ตื่นมามองโลกชื่นใจ บ้านฉันมีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆังจากกังศดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอกผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรักมีน้ำใจมีให้อภัยมีกรุณา บ้านคือวิมานของเรา ยามพบความเศร้ารีบกลับบ้านเราจักเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรักน้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลาในชายคาเขตบ้านของเรา บ้านของเรา - สวลี ผกาพันธ์ บ้านของเรา - สุเทพ วงศ์กำแหง บ้านของเรา - เลิศ ประสมทรัพย์ - สุนทราภรณ์ Create Date : 12 เมษายน 2554   มันเป็นไดอะรี่ที่เลอะเทอะมอซอที่กูเขียนห่าเหวไลแม่งส่งเดช ชีวิตกูแค่เป็นมนุษย์คนนึง ไม่มีห่าไลดีรอก กุไม่ใช่คนที่เจ๋งที่สุด แต่ว่ากูเป็นเพียงไอ้คนข้างถนนโกโรโกโสคนนึงซึ่งไม่มีเพื่อน ชอบทำเวบไซต์เล่นแก้เซ็ง ชอบยัดห่าเบียร์เวลาดีใจเชี่ยไลบ้างเป็นบางครั้ง แต่จะยัดทุกวันไปเพื่ออะไร เพราะมันเปลือง กูไม่ใช่คนร่ำรวยเสียเมื่อไหร่ มีข้าวยัดห่ามีที่ซุกหัวนอนก็โก้ชิบหายแล้วทุกวันนี้ อ้อกูมีลูกนะ ลูกกูเป็นกระต่ายน้อย แม่งซนชิบหาย กัดสายไฟบ้านกูช๊อตเลยละ สายโทสับสายคอม แม่งกัดกระชาก usb ปริ้นเตอร์กูกระเด็นเลย แม่งแสบจิงๆ แต่กูก็รักมันมากนะ Home Bridge over troubled water ก่อนรุ่งสาง ซูสีไทเฮา ฉู่ฉี่ปลานิล บ้านผีสิง The Hawaiian wedding song Raindrop keep falling on my head main blog ฝัน (ระหัสผ่าน) ทางเข้าหลังบ้าน เหมยฮัว ถามพ่อ - แม่ All I have to do is dream วันวาเลนไทน์ 13 กพ. กุหลาบแดง I belive love me love my dog วันเกิดอยากกิน ตรุษย์จีนสีเขียว ต้นไม้ในบ้าน all I ask of you every time i look at you hurt คุณสมัคร ฝันถึงน้องปุ้น ปีใหม่แถวบ้าน บนเรือ forever in love - live lonesome town นางนวล หลวงพี่   โอ๊ย บล๊อกของกูน่ะนะ มันไม่ได้มีค่ามีราคาจะให้คัยมาก๊อปปี้รอกว่ะ อย่าคิดให้มาก ปวดหัว