เมื่อวานวันเสาร์ กูก่อไฟ ทำไก่ย่างกินกะเบียร์แล้วก็ต้มยำไก่ด้วย ก็เพราะไก่ในโลตัสขามานหย่ายเหลือหลายน้องๆไก่งวงเลยอ่ะเด่ะ แถมราคาก็ถูก เลยงาบมาสองสามสะโพก จุดไฟพอถ่านติดดีก็ตักขี้เถ้าโรยให้ทั่ว แล้วเอาใส่ตะแกรงขึ้นย่างบนเตา ความร้อนทำให้ไขมันใต้หนังไก่เดือดปูดๆๆๆแล้วไหลโกรกลงมาในเตาทำให้เกิดควันที่หอมหวลชวนแดกเป็นอย่างมาก หนังก็ทั้งกรอบทั้งเหลือง อูยยยย ชักอยากให้สุกไวๆเสียแล้วซิ ย่างต่อไปก่อน กลับมาทำต้มยำไก่ในครัวต่อขณะรอแล้วกัน จัดแจงเอาข่าตะไคร้ใบมะกรูดที่ปลูกไว้มาล้างทุบๆๆๆๆๆให้แบนแต๊ดแต๋ ล้างพริกขี้หนูโฃลกพอแตกส่ายลงปาย สับไก่ใส่ลงไป ปรุงๆๆๆๆเปรี้ยวเค็มง่ายๆแถมผักชีฝรั่งหน่อย แค่นี้ก็ใช้ได้แล้ว แต่เตาดินที่แตกไปยังไม่ได้ไปซื้อเลย ก็เลยต้องอาศัยเตาไฟฟ้าแทน ว่าที่จริงเตาไฟฟ้าใช้ง่ายดี ไม่ต้องคอยเติมถ่านตอนขณะนั่งกินให้เสียอารมณ์ แต่ถ้าเราไปนั่งตามร้าน งานเติมถ่านพนักงานทำให้เราก็สบาย แต่ถ้ากินอยู่บ้าน เตาไฟฟ้าดูจะสบายที่สุด แต่มันไม่น่ารักเหมือนเตาถ่านละ ขณะที่นั่งจิบเบียร์ไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ช่วงที่กูผ่าตัดกระเพาะ ได้4วันกูก็รีบกลับบ้าน กูต้องแกล้งทำเป็นเดินตัวตรง ท่าทางรวดเร็วและร่าเริงเพื่อที่จะลอปบี้ให้หมอยินยอมให้กลับบ้าน ซึ่งกูต้องใช้ความพยายามมากทีเดียวกว่าหมอทุกๆคนจะเซนต์ยอมให้กูดิสชาร์ท มีคนมาขับรถไปรับกูกลับบ้าน แล้วเราก็แยกย้ายกันอยู่ตัวใครตัวมันบ้านใครบ้านมันตามเดิม พอกูกลับเข้าบ้านได้ วางข้าวของ แล้วหยิบกุญแจรถสต๊าทขับออกไปจากบ้านทันที ไม่ได้ไปเที่ยว แต่ไปซื้อผ้ากอซ แอลกอฮอร์ ยาฆ่าเชื้อต่างๆเพื่อชำระแผลที่ยังไม่ติดกันดีนัก การขับรถค่อนข้างเจ็บและลำบากโดยเฉพาะตอนถอยเข้าจอดในซองเพราะต้องเอี้ยวตัว แต่ก็สามารถขับได้ไม่มีปัญหาอะไร พอกลับมาบ้านก็ลงมือล้างแผล ค่อยๆแกะป๊าสเตอร์ออก เห็นรอยแผลปริแตกบ้างเล็กน้อยพอขำๆ แต่ก็ไม่ขำมากเพราะเสี่ยงต่อการติดเชื้อเข้าไปด้านใน และทุกๆวันกูต้องเปิดแผลเพื่อชำระบาดแผลเอง หาอาหารกินเองอย่างยากลำบากจนในสุดก็ได้เวลาตัดลวดที่ใช้เย็บแผล ด้วยความที่กูไม่อยากขับรถก็เลยหาเครื่องมือมีคีมตัดลวดและปากคีบอันพอเหมาะ เอาลงต้มในน้ำผสมคลอลีนเพื่อฆ่าเชื้อ จากนั้นก็คีบเครื่องมือเหล่านั้นวางลงในกล่องสแตนเลสสี่เหลี่ยมแล้วค่อยๆสอดคีมตัดลวดตัดที่เย็บแผลออกที่ละกริ๊กๆๆๆๆ จนครบ 14 เข็ม ใช้ปากคีบค่อยๆดึงลวดออกมาพลางนึกในใจแบบตลกร้ายว่า กูคงไม่เป็นบาดทะยักเพราะไอ้เครื่องมือตัดลวดพวกนี้รอกนะ ผ่าซิ แต่กูไม่รู้สึกอไลมากนักรอก ก็อย่างว่า สุขทุกข์อยู่ที่จัยของเราเอง ในเมื่อตัวกูเป็นสุข จิตใจกูสงบ กูยังจะต้องแคร์หรือขอทานความเห็นใจจากคนภายนอกไปทะไม กูจะเอาสิ่งเหล่านั้นมาทำห่าไลในเมื่อมันแดกไม่ได้ สัมผัสก็ไม่ได้ เพราะเราอยู่คนละโลกกัน ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันจิงมั้ยอ่า....... All I have to do is dream Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2554